Άδειασε ο κόσμος ξαφνικά τέλειωσε ο χρόνος που σε έψαχνα στους δρόμους, σέρνομαι τώρα στα στενά σαν ‘μαι ένας μικρός εξόριστός του χρόνου.
Μες στη σιωπή μου τραγουδώ μα δεν μπορώ λέξη να βρω που να με βγάλει σε έναν νέο δρόμο. Μέσα σε σπίτια με καρδιές έβαζε ο έρωτας φωτιές μα πάντα κάτι άλλο τον νικούσε. Κάτι αδύνατες φωνές με σέρνουν έξω απ’ το χθες χτυπάνε το κουδούνι και μ’ αφήνουν και έτσι όπως είμαι σαν νεκρός οι αναμνήσεις σαν το φως πέφτουνε πάνω μου και με τυλίγουν .
Έρχεται ο χρόνος ο γιατρός να δείξεις λέει δυνατός τώρα που ξέρεις πως σε λίγο θα πεθάνεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου