Τα άστρα στα μάτια τις γυαλίζανε

βροχοποιός

Ένας άσπρος αετός
με κοιτούσε και θυμότανε
Όταν ήμουνα μικρός
μέσα στα κύματα δε με ‘νοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός
η αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε
διαμαντένιος ουρανός
Τα άστρα στα μάτια της γυαλίζανε
διαμαντένιος ουρανός
Κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε

Όταν πέρασε ο καιρός
μου είπε πως δε θα ξαναρχότανε
ο πρώτος κεραυνός
από μακριά ακουγότανε
Έγινα βροχοποιός
γιατί τα δάκρια στερέψανε
πάλι αστράφτει κοίτα φως
νιώθω σαν να με μαγέψανε

Έρχεται ο βροχοποιός
πέστου πως τίποτα δεν χάθηκε
μη λυπάσαι κλαίει αυτός
από έρωτα τρελάθηκε
Έρχεται ο βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε
μη λυπάσαι κλαίει αυτός
νιώθω σαν να με μαγέψανε

΄Οταν ήμουνα μικρός
όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα
στη βεράντα εκεί στο φώς
με κοιτούσες που κοιμόμουνα

Παύλος Παυλίδης

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΔΩ

Αυτός σίγουρα δεν είναι απο εδώ, την Παρασκευή, 30 Μαρτίου ο Παύλος Παυλίδης live στο GAGARIN

Όσοι πιστοί, προσέλθετε

τι είναι;

Μια γραμμή σκέφτομαι ανάμεσα σε μένα και σε εσένα μαύρη και χοντρή σαν μια κλωστή την ξετυλίγεις σιγά , σιγά από την ψυχή μου, σαν πετονιά που την νικά ένα ψάρι και φεύγει μακριά σε λίγο ανάμεσα μας θα υπάρχει θάλασσα και εγώ με μια πίστη μισή πώς να περπατήσω πάνω στα κύματα
Φεύγουν οι σκέψεις σαν θάλασσες, ανοιγοκλείνουν συνέχεια πόρτες, ο ίδιος θόρυβος εκατομμύρια φορές, μπαμ, μπαμ, μπαπ….

«κλειδώνεις αμπαρώνεις και ο κλέφτης μέσα είναι» τι είναι;

Ακούω εκατομμύρια καλημέρες σαν τα Αλτ, τις ει!; στο στρατό, το ένα πάνω στο άλλο σε εξωτερική έφοδο