Τα άστρα στα μάτια τις γυαλίζανε

βροχοποιός

Ένας άσπρος αετός
με κοιτούσε και θυμότανε
Όταν ήμουνα μικρός
μέσα στα κύματα δε με ‘νοιαζε
αν ο κόσμος είναι απλός
η αν έτσι απλώς εμένα μου έμοιαζε
διαμαντένιος ουρανός
Τα άστρα στα μάτια της γυαλίζανε
διαμαντένιος ουρανός
Κάτι φωνές μου ψιθυρίζανε

Όταν πέρασε ο καιρός
μου είπε πως δε θα ξαναρχότανε
ο πρώτος κεραυνός
από μακριά ακουγότανε
Έγινα βροχοποιός
γιατί τα δάκρια στερέψανε
πάλι αστράφτει κοίτα φως
νιώθω σαν να με μαγέψανε

Έρχεται ο βροχοποιός
πέστου πως τίποτα δεν χάθηκε
μη λυπάσαι κλαίει αυτός
από έρωτα τρελάθηκε
Έρχεται ο βροχοποιός
γιατί τα δάκρυα στερέψανε
μη λυπάσαι κλαίει αυτός
νιώθω σαν να με μαγέψανε

΄Οταν ήμουνα μικρός
όλοι λένε πως ξεχνιόμουνα
στη βεράντα εκεί στο φώς
με κοιτούσες που κοιμόμουνα

Παύλος Παυλίδης