τεχνικές χαρακτικής

τεχνικές χαρακτικής

Σμιλεύεις να φύγουνε τα περιττά μα που και που ακρωτηριάζεις και καμιά ουσία δεσμεύεις τα απόλυτα για να βοσκάνε ιδέες . ο μύλος περιστρέφεται στην παιδική χαρά, αλέθει την χαρά, χρυσά κλώνια λαμπυρίζουν πιο γρήγορα γύρνα πιο γρήγορα  η ζάλη αυτή να μη τελειώνει και ο φόβος γίνεται χαρά και η χαρά μας φόβος.

Ωραίοι είναι οι γελαστοί μια αόρατη κλωστή τους παρασέρνει βάλανε ρούχα όμορφα στολίστηκαν ωραία και ξεχύθηκαν στις γειτονιές ...ακούω το βουητό τους

ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν

Λύση της στιγμής η πολυθρόνα
αχόρταγα ρουφάει ο χρόνος τις στιγμές
 μέσα από τις χαραμάδες των ματιών
 ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν
πέφτει το μαστίγιο  ήχος και εικόνα
 μετά πάλι σκοτάδι
 σε ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών σου
αλλάζει ο κόσμος εμπρός σου
θηρία σκούζουνε,
 κραυγές γυναικών σταυρωμένων
 ανοιχτές πληγές ρωγμές στο έδαφος
 και σκιές που κυνηγάνε σκιές
 ήλιους που περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι
 και ασταμάτητες καταιγίδες που κατακτούν
 την έκταση του βεληνεκούς  σου
όρνια περιστρέφονται σαν όρνιθες μεθυσμένες
 από το μέλλον που καταφθάνει
ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν

Μπαρόβιος της παλαιάς κοπής

Αχόρταγα τα μάτια τους έτοιμα να σε κατασπαράξουν
πρωινά φιλιά με ξεχασμένες γυναίκες στα μπαρ
φιλιά της στιγμής γιατί  αύριο είναι μια άλλη μέρα
     Τόσα μαστουρομένα χαμόγελα  με ενέσιμο αλκοόλ
 και εσύ λυπημένος στην γωνιά σου αγκαλιά με μια μπύρα
παραδοσιακός μπαρόβιος της παλιάς κοπής
 γενναίος θαμώνας έτοιμος για φωτιές λύπες και χαρές
      Δεν με καταλαβαίνεις θα πάω σπίτι μου
μόνο αν αδειάσουν οι τσέπες (που με βαραίνουν)
και αφού μου τελειώσουν όλα τα τεχνάσματα προκειμένου
να κρατηθώ λίγο ακόμα από ένα μπουκάλι μπύρας

Είναι η σκέψη που μας μεθάει

Μέσα στα μπαρ
που μεθυσμένοι ξαγρυπνούν
ψάχνω τα μάτια σου
σε όποια περνάει
είναι η σκέψη που μας μεθάει
και όχι αυτό το γαμημένο το ποτό
Γιάννης πίνει
Γιάννης μεθάει
 βάλε να πιούμε
 βάλε πονάει
αυτό το τέρας
θα μας φάει
"για όσους δεν έχουν  που αλλού να πάνε
 ευτυχώς υπάρχουν μαγαζιά που ξενυχτάνε"

τες κορυφές

Τες ανηφοριές κοιτάω λυπημένος
 γιατί στις κορυφές δεν έφτασα ως τώρα
 μόνο με κιάλια από μακριά
 αγνάντευα τον μυτερό τους τόπο
 κι όμως αλήθεια δεν έβλεπα και τίποτα σπουδαίο
 όμως η φήμη τους με έκανε να ζηλεύω.
 Ζηλευτές οι κορυφές και αυτοί που τις πατούνε
 όμως δεν έχουν και τίποτα σπουδαίο να μου πούνε
 τόσο στενός που είναι ο τόπος τους
 σίγουρα θα φοβούνται
 μήπως στις απόκρημνες πλαγιές
πάλι κουτρουβαλιούνται

Μέσα στα μπαρ σαν νυχτερίδες

Μέσα στα μπαρ σαν νυχτερίδες
κρεμασμένες ανάποδα από τις μπύρες
ψάχνουμε σύντροφό με την αφή μας
μια τυφλόμυγα η ύπαρξή μας

είναι οδηγός για αυτή την πόλη
ακράτητη μέθεξη και αλκοόλη
(κι ώσπου ο μπάρμαν το φως να ανάψει)
μόνο τα σχήματα διακρίνονται μόνο
κι η μουσική δείχνει το δρόμο

στο πόδι...

Η έκθεση ηλίου ανυπόφορη με φουσκωμένους αριθμούς και ηλιαχτίδες

δουλειές κι αυτές να κάθεσαι και να κοιτάς τα πίσω να ξεδιαλέγεις τα καλά και να αδικείς τα άλλα φέρτα λοιπόν εδώ μπροστά και εγώ θα τα τσακίσω

δουλειές και αυτές να κάθεσαι και να πατάς στα ίδια κι οι άγνωστοι δρόμοι μοιάζουνε να ναι γεμάτοι φίδια

πάω να πιω λίγο αλκοόλ να θυμηθώ ότι υπάρχω να με χαλάσω να φτιαχτώ να χάσω να ξεχάσω να το πληρώσω με δραχμές κι όλοι να λένε γειά σου

αναμνησιακοί βάνδαλοι κατηγορία θανάτου τριτοκοσμικοί άγγελοι μηνύματα πάτου διαφθορά παρελθόντος αλλοίωση μέλλοντος σταγόνες παροντικής οράσεως φώτα θολής προβοσκίδας


βυθισμένοι άνθρωποι χωρίς μνήμη φορτωμένοι μόνο με επίπονες αναμνήσεις
βυθισμένοι άνθρωποι στα χάπια τους χωρισμένοι σε κομμάτια παζλ

δεν βρίσκουν ευτυχία πια στα χρώματα και θέλουν συνέχεια διακοπές παρόλο αυτά δουλεύουν ακατάπαυστα καλύπτοντας αιώνιες ενοχές

ΤΡΕΛΑ

Σταμάτα να λες σ'άγαπώ
και έλα εδώ πιάσε μου το χέρι ξανά
μη μου λες δεν μπορώ
μη μου λες σ'άγαπώ
αν δεν μπορείς να νικήσεις
κάτι τόσο μικρό

ποια αράχνη σε δένει εκεί
που δεν έχει φωτιά
μα το λένε ζωή
και κοιτάζεις την μέρα μακριά
στον ορίζοντα ισορροπεί η χαρά

ήταν νύχτα θυμάσαι γλυκιά
μα τώρα όλα αυτά είναι πλέον μακριά
κοιτάζεις δίπλα σου ξανά
κάποιος άλλος το χέρι σου κρατά
δεν θα πιω απο το στήθος σου ξανά

μη μου λες σ΄αγαπώ
δεν νικάει το ρήμα αυτό
μη μου λες πως δεν γίνετε αλλιώς
είναι ο κόσμος μικρός
είναι ο κόσμος τρελός