ζαβολιές

Ξέρω ότι είμαι ένας γέρος ανώμαλος
μα όταν πάω για ύπνο, λέω στον εαυτό μου
καληνύχτα μικρέ και μην κάνεις πολλές ζαβολιές
απόψε στα όνειρα σου, γιατί δεν θα ξυπνάς πάλι το πρωί

Η χώρα του ποτέ

Ήθελες πάντα εσύ να βάζεις τέλος
να είσαι εσύ η δυνατή
Και στο παιχνίδι με το βέλος
Έπιανες πάντα κορυφή

Ήσουνα πάντα η μοιραία
Για αυτό δεν έμαθα ποτέ
Πως έπεσαι έτσι η αυλαία
Και εγώ δεν έπαιξα ποτέ

Έπαιζες πάντα εσύ τους ρόλους
Και είχες κομπάρσους εραστές
Πόσες καρδιές μαζί σου σπάσαν
δεν θα το μάθουμε ποτέ

και όσοι για λίγο σε γελάσαν
ζούνε στην χώρα του ποτέ

πότε θα έρθεις με φιλιά στην αγκαλιά τους
ποτέ
πότε θα ακούσουν να χτυπάει η καρδιά σου
ποτέ
πότε θα δούνε αυτά τα μάτια να γελάνε
ποτέ

η σκέψη

Τι πρόστυχο και βίαιο εργαλείο η σκέψη
σ' έφερα πάλι εδώ χωρίς να το θες

Εξαφανίσου (λήθη)

έτσι απλά θα σε ξεχάσω ένα πρωί
σα να μην πέρασες ποτέ απ’ τη ζωή μου
σα να ‘σουν όνειρο που έζησα, στιγμή
που δεν μπορείς να διηγηθείς την άλλη μέρα

αυτή η λήθη είναι ανίκητο θεριό
και το φιλί της έχει δύο όψεις (γεύσεις)
μια (γλυκιά) σαν βάλσαμο λυτρωτικό
σου παίρνει (απο μέσα σου βαθιά) όλο τον πόνο
και η άλλη πικρή σαν τον λωτό
τις πιο ωραίες αναμνήσεις σου στις κλέβει

έτσι απλά θα σε ξεχάσω ένα πρωί
και δεν θα μπω στον κόπο να σου γράψω
σαν μια κοπέλα που πήρε το ταξί
και δε πρόλαβα ποτέ να σε φωνάξω

χάθηκες μέσα στην βροχή
που η συννεφιά μου προκαλούσε
και έμεινα σαν μικρό παιδί
να χαιρετάω ένα τρένο που περνούσε

το καβούκι

δεν υπάρχουν λέξεις να ελαφρύνουν την καρδιά
λόγια να σε τραβάνε προς τα έξω
απ’ το καβούκι του δεν βγαίνεις ο τρελός

ότι και αν λες, εγώ μονάχος μου θα αντέξω
στο δωμάτιο αφήνω ένα φως
και τρέχω στο σκοτάδι μου να παίξω

ζυγαριά

Όποιος κρύβει στην καρδιά του μέσα ζυγαριά
Το τι δίνει, το τι παίρνει, δεν το εκτιμά
Δέσε ένα λευκό μαντήλι κι άσ' το να φυσά
Θα ‘ρθει ο πόνος να σε πάρει, θα ‘ρθει κι η χαρά
Γκόνης Θοδωρής

όταν έρθει η ώρα να ζυγίσεις τις καταστάσεις
θα δεις πως η πλάστιγκα γέρνει πάντα προς την γη
και εγώ ποτέ δεν πατούσα σ’ αυτή

τρία βήματα μπροστά και πέντε πίσω

και τώρα «υπέροχη κυρία»
τι έχει σημασία;
αφού δεν το νιώθεις
αφού δεν με νιώθεις και εσύ
και τι φταίω εγώ που αυτός ο πλανήτης δεν έχει ατμόσφαιρα
οι ατμοσφαιρικές πιέσεις με στριμώχνουν αφόρητα
λέξεις που άλλα λένε και άλλα εννοούν
ένα ατέλειωτος κυκλικός χορός
τρία βήματα μπροστά και πέντε πίσω

O ήρωας σου

O ήρωας σου κλείστηκε στο σπίτι του και αποφάσισε ότι δεν υπάρχει λόγο να ξεμυτίσει από εκεί.
Εκεί θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του μακριά από τα βλέμματα του μάταιου κόσμου έσπασε και την τηλεόραση, ωραία παπουτσοθήκη για τα άχρηστα παπούτσια του.
Οι γρίλιες πάντα κλειστές , μόνο από τις χαραμάδες κοιτάει τον δρόμο να τρέχει, τσιγάρα, αλκοόλ, γυμναστική, Ελύτη και πόε Καρυωτάκη και Μίλερ και ένα ράδιο τις νύχτες να παίζει Χατζηδάκη
Το κρεβάτι το πέταξε κοιμάται στις καρέκλες στην μπανιέρα στο πάτωμα
Δεν το χρειάζεται το κρεβάτι του θυμίζει το βόλεμα , έσπασε και τα μολύβια να μην ξαναγράψει ποτέ και από την κιθάρα του ξήλωσε τις χορδές, φαλτσάρανε πολύ τελευταία .
Μόνο πινέλα και χρώματα κράτησε να ζωγραφίζει τα ταξίδια του . “αγαπημένος του στίχος όλα είναι δρόμος”
Tώρα θα ανοίξει έναν ιδιωτικό

χρόνια πολλά

Δεν πήρα να σου πω χρόνια πολλά
Τα γαμημένα τα τηλέφωνα μείνανε βουβά

"me and you and you and me"

-εγώ κοιμάμαι και ξυπνώ με το όνομα σου

-και εσύ με ξένα ονόματα γυρνάς
με έχεις αδειάσει έξω απ’ την καρδιά σου
γυρίζεις τις σελίδες και ξεχνάς

-εσύ γυρνάς στην αγκαλιά της λησμονιάς

-και εγώ στον πυρετό της μνήμης

-εσύ για νέους έρωτες τραβάς

-και εγώ γυρνώ στο δρόμο της οδύνης



-εσυ χάθηκες σε κάποια γειτονιά

-και εγώ δεν υπάρχω πουθενά

Μόνο επειδή θέλω εγώ

όταν φτάνεις στην κατάκτηση ολόκληρου του κόσμου
γιατί πίσωπατάς;
γιατί τον χαρίζεις απλόχερα στους ανώνυμους ηλίθιούς;
πιάστον μια μέρα από τον λαιμό και πέστου
«ότι εδώ που με πήγες γυρεύοντας θα αναπνέεις μόνο επειδή θέλω εγώ»!

ΑΓΝΩΣΤΗ Χ (ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ)

Με σκαλίζεις σαν ξερό χωράφι
Κι ό,τι σάπιο κι άχρηστο βρίσκεις το αγαπάς
Το χρυσάφι μου το πετάς στα σκουπίδια
Αναλογίζομαι την ώρα που θα φεύγεις
Νομίζοντας πως πήρες ό,τι ήθελες να πάρεις
Δίχως ποτέ να σου περάσει απο το μυαλό
Πως πήρες ότι σου άξιζε να πάρεις

Ενα όνειρο μεσα σε άλλο όνειρο

A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow
-You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.


I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand
-How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

Edgar Allan Poe

όνειρο μέσα σε όνειρο(απο τα διάφανα )

Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με αγάπη μου δυο λόγια να σου πω
αλήθεια λες σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό
πάει η ελπίδα πέταξε σε μέρα η σε νύχτα
και την εσκέπασε βουνό της δυστηχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου?
Αφού η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σα άλλο.

Στέκομαι σε άγρια ακρογιαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως φεύγουνε από τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω
θεέ μου είναι αδύνατο να σώσω μόνο ένα
από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο
είναι όλα όσα βλέπουμε σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ’ άλλο

mp3

Η ΤΙΓΡΗ

Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης (Χαΐνης)

Έχω μιά τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη
που όλο με περιμένει
κι όλο την καρτερώ
τηνε μισώ και με μισεί θέλει να με σκοτώσει
μα ελπίζω να φιλιώσει
καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ γιά το καλό μου
γιά κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω
γιά να της τραγουδήσω
τον πιό βαρύ καημό.

Όρη, λαγκάδια και γκρεμούς με σπρώχνει να περάσω
γιά να την αγκαλιάσω
στον πιό τρελό χορό
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της
μου δίνει την προβιά της
γιά να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι
σχεδόν αγαπημένοι
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει τούτη η σιωπή με λίγο πριν τη μπόρα
σαν τη στερνή την ώρα
που θα επιτεθεί.

mp3

Τώρα είναι η ώρα της σιωπής

Σου έγραφα θυμάμαι τα βράδια με ορμή
Μουντζούρωνα λευκές σελίδες
Τώρα δεν έχω να σου γράψω τίποτα
Τώρα δεν έχω να γράψω σε κανέναν
Τώρα είναι η ώρα της σιωπής

Σας κοιτάζω να απομακρύνεστε σαν τα πλοία που χάνονται στον μακρινό ορίζοντα
Σαν μνήμες που σβήνονται στις μακρινές ακρογιαλιές του μυαλού μου νικημένες από τον βέβηλο χρόνο

ο κυρίαρχος του κόσμου

Ακόμα μια μέρα που πέφτω σε όποια παγίδα και αν στήσει ο χρόνος
Πηγάδια οι σκέψεις μου χωρίς νερό, άδεια, γεμάτα αντίλαλους
Κάθε μέρα χώνομαι όλο και πιο βαθιά σε μια αόρατη φυλακή θάβομαι μόνος μου στον ψεύτικο τους κόσμο
Από πάνω μου θα περπατάνε αυτοί οι κουρδιστοί διευθυντές με τις μαύρες μερσεντές και τα ρομποτάκια τους με τις ντούρασελ μπαταρίες..

Πόσο αξίζει ο χρόνος σου μαλάκα;
Χαμογέλα σε όλους ένας χαμένος είσαι και εσύ μέσα σε δαιδαλώδεις διαδρόμους γραφείων
Κοίτα το φως πως διαδέχεται το σκοτάδι, πυξίδα σου μια ψεύτικη εικόνα, ένα παζλ που φτιάχνεις χρόνια
Πίσω από όλα αυτά δεν χάνεις ευκαιρία να αποδείξεις πόσο κάφρος είσαι
Που και μένα μπορείς να ξεπεράσεις
Σ’αφήνω …
Χτυπάει το κινητό σου , ήρθε η ώρα να πάρεις σημαντικές αποφάσεις είσαι ο κυρίαρχος του κόσμου

Σταθμοί

-15-
μια μπύρα παιδιά ακόμα , αυτές οι ξένες μας κοιτάνε για μας θα μιλάνε

-19-
με κοιτά μες τα μάτια και λέει, μα αυτά σε μετράω τόση ώρα μα δεν μου φτάνεις

-21-
ότι μας έφερε κοντά πάλι μας διώχνει αλλάξαμε τις ζωές μας μπερδέψαμε τα μπούτια μας, φεύγοντας σ’άφησα και ένα χάρτη

-22-
αν είναι να αγαπήσεις αγάπα τώρα, αγάπα δυνατά, αγάπα για πάντα , αγάπα χωρίς όρους, αγάπα με το σώμα σου , με την ψυχή σου, με την καρδιά σου , με το μυαλό σου, αγάπα και ας ξέρεις ότι δεν θα σου βγει σε καλό
-χαμογέλασε και έφυγε ότι και αν υποσχέθηκε τα μοιράστηκε με άλλους.

-26-
πέρασε τόσο γρήγορα δεν πρόλαβα να κοιτάξω,σαν όνειρο όμορφη, με το που ήρθε είπε αντίο βιαζότανε να πάει πίσω

-28-
χάθηκα με ένα φιλί σου μονό

Σταθμοί μια στροφή και σε βγάζει στο διάστημα , μια στροφή και σε γυρνάει στην κόλαση

Ο χρόνος λένε είναι γιατρός

Ο χρόνος λένε είναι γιατρός
μα καίει το κορμί μας
μας κλέβει λίγο από το φως
μικραίνει τη ζωή μας

Και ας είμαι τώρα πιο σοφός
θα διάλεγα τα νιάτα
να είμαι από έρωτα τρελός
για τα δικά σου μάτια