έτσι απλά θα σε ξεχάσω ένα πρωί
σα να μην πέρασες ποτέ απ’ τη ζωή μου
σα να ‘σουν όνειρο που έζησα, στιγμή
που δεν μπορείς να διηγηθείς την άλλη μέρα
αυτή η λήθη είναι ανίκητο θεριό
και το φιλί της έχει δύο όψεις (γεύσεις)
μια (γλυκιά) σαν βάλσαμο λυτρωτικό
σου παίρνει (απο μέσα σου βαθιά) όλο τον πόνο
και η άλλη πικρή σαν τον λωτό
τις πιο ωραίες αναμνήσεις σου στις κλέβει
έτσι απλά θα σε ξεχάσω ένα πρωί
και δεν θα μπω στον κόπο να σου γράψω
σαν μια κοπέλα που πήρε το ταξί
και δε πρόλαβα ποτέ να σε φωνάξω
χάθηκες μέσα στην βροχή
που η συννεφιά μου προκαλούσε
και έμεινα σαν μικρό παιδί
να χαιρετάω ένα τρένο που περνούσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου