τεχνικές χαρακτικής

τεχνικές χαρακτικής

Σμιλεύεις να φύγουνε τα περιττά μα που και που ακρωτηριάζεις και καμιά ουσία δεσμεύεις τα απόλυτα για να βοσκάνε ιδέες . ο μύλος περιστρέφεται στην παιδική χαρά, αλέθει την χαρά, χρυσά κλώνια λαμπυρίζουν πιο γρήγορα γύρνα πιο γρήγορα  η ζάλη αυτή να μη τελειώνει και ο φόβος γίνεται χαρά και η χαρά μας φόβος.

Ωραίοι είναι οι γελαστοί μια αόρατη κλωστή τους παρασέρνει βάλανε ρούχα όμορφα στολίστηκαν ωραία και ξεχύθηκαν στις γειτονιές ...ακούω το βουητό τους

ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν

Λύση της στιγμής η πολυθρόνα
αχόρταγα ρουφάει ο χρόνος τις στιγμές
 μέσα από τις χαραμάδες των ματιών
 ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν
πέφτει το μαστίγιο  ήχος και εικόνα
 μετά πάλι σκοτάδι
 σε ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών σου
αλλάζει ο κόσμος εμπρός σου
θηρία σκούζουνε,
 κραυγές γυναικών σταυρωμένων
 ανοιχτές πληγές ρωγμές στο έδαφος
 και σκιές που κυνηγάνε σκιές
 ήλιους που περιστρέφονται σαν ανεμόμυλοι
 και ασταμάτητες καταιγίδες που κατακτούν
 την έκταση του βεληνεκούς  σου
όρνια περιστρέφονται σαν όρνιθες μεθυσμένες
 από το μέλλον που καταφθάνει
ότι είδες ότι άκουσες ότι σου παν

Μπαρόβιος της παλαιάς κοπής

Αχόρταγα τα μάτια τους έτοιμα να σε κατασπαράξουν
πρωινά φιλιά με ξεχασμένες γυναίκες στα μπαρ
φιλιά της στιγμής γιατί  αύριο είναι μια άλλη μέρα
     Τόσα μαστουρομένα χαμόγελα  με ενέσιμο αλκοόλ
 και εσύ λυπημένος στην γωνιά σου αγκαλιά με μια μπύρα
παραδοσιακός μπαρόβιος της παλιάς κοπής
 γενναίος θαμώνας έτοιμος για φωτιές λύπες και χαρές
      Δεν με καταλαβαίνεις θα πάω σπίτι μου
μόνο αν αδειάσουν οι τσέπες (που με βαραίνουν)
και αφού μου τελειώσουν όλα τα τεχνάσματα προκειμένου
να κρατηθώ λίγο ακόμα από ένα μπουκάλι μπύρας

Είναι η σκέψη που μας μεθάει

Μέσα στα μπαρ
που μεθυσμένοι ξαγρυπνούν
ψάχνω τα μάτια σου
σε όποια περνάει
είναι η σκέψη που μας μεθάει
και όχι αυτό το γαμημένο το ποτό
Γιάννης πίνει
Γιάννης μεθάει
 βάλε να πιούμε
 βάλε πονάει
αυτό το τέρας
θα μας φάει
"για όσους δεν έχουν  που αλλού να πάνε
 ευτυχώς υπάρχουν μαγαζιά που ξενυχτάνε"

τες κορυφές

Τες ανηφοριές κοιτάω λυπημένος
 γιατί στις κορυφές δεν έφτασα ως τώρα
 μόνο με κιάλια από μακριά
 αγνάντευα τον μυτερό τους τόπο
 κι όμως αλήθεια δεν έβλεπα και τίποτα σπουδαίο
 όμως η φήμη τους με έκανε να ζηλεύω.
 Ζηλευτές οι κορυφές και αυτοί που τις πατούνε
 όμως δεν έχουν και τίποτα σπουδαίο να μου πούνε
 τόσο στενός που είναι ο τόπος τους
 σίγουρα θα φοβούνται
 μήπως στις απόκρημνες πλαγιές
πάλι κουτρουβαλιούνται

Μέσα στα μπαρ σαν νυχτερίδες

Μέσα στα μπαρ σαν νυχτερίδες
κρεμασμένες ανάποδα από τις μπύρες
ψάχνουμε σύντροφό με την αφή μας
μια τυφλόμυγα η ύπαρξή μας

είναι οδηγός για αυτή την πόλη
ακράτητη μέθεξη και αλκοόλη
(κι ώσπου ο μπάρμαν το φως να ανάψει)
μόνο τα σχήματα διακρίνονται μόνο
κι η μουσική δείχνει το δρόμο