Σαν όνειρο εφη

Σαν όνειρο, πως γίνεται να νικάς τόσα ξόρκια, τόσο πόλεμο με τον χρόνο, σε μια στιγμή πως γίνεται να καταρρέουν όλα γύρω
η πιο όμορφη η πιο όμορφη από όλους και από όλα σαν όνειρο σαν τα βράδια που ξύπναγα και γέμιζα με σκόρπιες λέξεις χιλιάδες άδειες σελίδες

Θα θελα

Θα θελα να 'μουν ζωγράφος ποιητής η φωτογράφος και όμως κατάντησα ενας γραφικός, λογιστής και πλαστογράφος

περάσαν τόσα καλοκαίρια χωρις να καταλάβω πως

με τσέπες άδειες σε μια εποχή πραγμάτων διάφανος σκοτώνω κάθε μέρα κάτι από τον παλιό μου εαυτό δίπλα μου χαμογελάει η λήθη παυσίπονο ισχυρό οπιούχο μέχρι να κάνω μια στροφή γύρω από τον εαυτό μου βλέπω τους άλλους να έχουν κάνει κύκλους γύρω από τον ήλιο και με τα ηλιοκαμένα κορμιά τους με χαιρετούν από μακριά από τα βάθη των καιρών ίσως αυτή η εποχή καταπίνει χρόνο μια μέρα νομίζω πως την είδα πάλι αλλά δεν έδωσα σημασία σκέφτηκα ότι θα είναι καμιά από αυτές τις νεράιδες που βλέπω μόνο εγώ όταν έφυγε οι άλλοι με ρωτήσανε ποια ήταν δεν ξέρω αν θα έρθω χειμώνα η καλοκαίρι τελικά θα δω μη με ρωτας γιατί δεν βγάζεις νοημα