Μια γραμμή σκέφτομαι ανάμεσα σε μένα και σε εσένα μαύρη και χοντρή σαν μια κλωστή την ξετυλίγεις σιγά , σιγά από την ψυχή μου, σαν πετονιά που την νικά ένα ψάρι και φεύγει μακριά σε λίγο ανάμεσα μας θα υπάρχει θάλασσα και εγώ με μια πίστη μισή πώς να περπατήσω πάνω στα κύματα
Φεύγουν οι σκέψεις σαν θάλασσες, ανοιγοκλείνουν συνέχεια πόρτες, ο ίδιος θόρυβος εκατομμύρια φορές, μπαμ, μπαμ, μπαπ….
«κλειδώνεις αμπαρώνεις και ο κλέφτης μέσα είναι» τι είναι;
Ακούω εκατομμύρια καλημέρες σαν τα Αλτ, τις ει!; στο στρατό, το ένα πάνω στο άλλο σε εξωτερική έφοδο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου