Παράθυρα που κούρασε η θέα
Στη Νίκαια στο Μετς στην Καλλιθέα
Και δεν μπορούν να αλλάξουν περιβάλλον
Τα χτίζουν ένα ένα τα καημένα
των τοίχων τα πλευρά και των μετάλλων
Άνθρωποι σαν εσένα σαν εμένα
Στο τέλος τα δουλεύουν οι τζαμτζήδες
γράφοντας τις ομάδες που αγαπάνε
Φαίνετε καθαρά πόσο πονάνε
σε μας τους μανιακούς μπανιστιρτζήδες
Οι ένοικοι κρεμάνε τις κουρτίνες
Να κρύψουν τι στ’ αλήθεια και από ποίονε
Όλοι το ίδιο γδύνονται και τρώνε
Και χάνονται στου κρεβατιού τις δίνες
Γιατί να τελειώσει λυπημένα
το ποίημα που τόσοι κατοικούνε
Ποιος τάχα να το χρέωσε σε μένα
Και πίσω απ' την πλάτη μου γελούνε
Ένοικοι εργολάβοι θυρωροί….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου