Απορούν όλοι πως κατάφέρε να γράψεί ένα ολόκληρό βιβλίο μόνο με ένα ποίημα, που βρήκε τόση έμπνευση, τόσες λέξεις, τόσα αισθήματα, τόσες εικόνες, τόσες ιδέες, ποια μούσα να του υπαγόρευσε όλα αυτά, και όμως για αυτόν ήταν τόσο απλό, έγραψέ μόνο ένα δίστιχο σε ένα λευκό χαρτί δέκα λέξεις όλες κι όλες
Και ύστερα διάβασε τα καλλιγραφικά του γράμματα και ενώ λένε ότι μια
εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις αυτός σε δέκα λέξεις έβλεπε χιλιάδες εικόνες, όλες αυτές οι εικόνες που είχαν ξεθωριάσει στην μνήμη του από καιρό ξεθολώναν τώρα μπροστά του και έτσι εμπνεύσθηκε και τους επόμενους στίχους και κάθε φορά που διάβαζε αυτό που είχε γράψει τον οδηγούσε στον επόμενο
κάποιο απόγευμα σ ένα καφενείο τον πλησιάζει ένας νεαρός που τον αναγνώρισε
- δάσκαλε τι δυνατό ποίημα ήταν αυτό, το διάβαζα και άλλαζε ο κόσμος μέσα μου, ένιωθα ότι οι φράσεις σου θα μπορούσαν να μετακινήσουν ολόκληρο βουνό
- ο ποιητής τον ευχαρίστησε για τα καλά του λόγια, ύστερα ήπιε λίγο από την μπύρα του και είπε
κι όμως εκείνη δεν κατάφεραν να τη γυρίσουν πίσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου