Χίος

Έτσι γνώρισα την θλίψη ακουμπισμένος στον ώμο της νοσταλγίας και όλο το παρόν χάθηκε μαζί με το παρελθόν και όλη η ζωή κάηκε από εμπρηστές τη ραστώνη και το φόβο, αναπολώ τότε που ξεχασμένος σε εκείνο το βουνό σκοπός της ερημιάς έδειξα τόσο θάρρος όσο ποτέ άλλοτε και είπα στο θεό μου, αν η ζωή δεν έχει άλλες χαρές εγώ δεν την θέλω και έτσι όπως με τρέλαινε η ερημιά αγνάντεψα τη φύση από ψηλά με σιγουριά και ύστερα κάθισα ικανοποιημένος και ακούμπησα το όπλο μου στο πλάι.... διέκοψαν τις σκέψεις μου η γιαγιά και ο παππούς που ήρθαν να μαζέψουν μαστίχες και η ερημιά δεν με είχε ανάγκη πια