Μια μέρα, τέτοια ώρα σαν και αυτή, έπεσα για ύπνο στο κρεβάτι μου όπως κάθε φορά
Μα ένιωθα γύρω μου το σκοτάδι σαν δάσος και ένα κενό ήρθε ρίζωσε μέσα στο στήθος μου που όλο μεγάλωνε , τι είναι τούτο πάλι σκέφτηκα και ύστερα το κενό το γέμισε ο φόβος, φόβος σαν εκείνο που έχεις όταν κοιμάσαι στο δάσος μοναχός ,ήθελα κάπου να το πω, μα σε ποιον? δυο άτομα μου ήρθαν στο μυαλό μου και οι δυο γυναίκες, έκανα να πάρω το κινητό μου…μα γρήγορα συνήλθα και έκανα πίσω, ήταν και οι δυο πλάσματα της φαντασίας μου, από αυτά που σκαρφίζομαι για να περνάω τέτοιες νύχτες βροχερές σαν και αυτή…μη με ρωτήσετε πως υπάρχουν τα νούμερα τους στην μνήμη του κινητό μου! είναι δύσκολο να απαντήσω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου