Τεντώνεις τα χέρια ψηλά, θες να πιάσεις τον ουρανό,
Γελάς, άλλη μια μέρα, είναι γλυκές αυτές οι ώρες του ύπνου
Σαν στιγμές ευτυχίας κλεμμένες από άλλη ζωή, φέρνεις τα μαλλιά σου στα πλάγια και σηκώνεσαι, κινείσαι αργά σαν μωρό που κάνει τα πρώτα του βήματα (η σαν εμένα που την ίδια ώρα προσπαθώ να φτάσω στο κρεβάτι μου) στην πρώτη καρέκλα που βρίσκεις ξανά κάθεσαι, στα χέρια σου κρατάς μια κούπα ακουμπισμένη στο τραπέζι ή κρατιέσαι από μια κούπα που είναι ακουμπισμένη στο τραπέζι (τα μπερδεύω πάντα αυτά)(σαν αυτούς μέσα στα πρωινά λεωφορεία που δεν ξέρουνε που πάνε)(στάση εδώ κατεβαίνω) στις πρώτες γουλιές χαμογελάς, μοιάζεις και εσύ σαν καλημέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου